Bij de Nederlandsche O.T.-mannen III

De mensen achter fortificaties, zoals de architecten, bouwers, soldaten, bewoners, bezoekers en slopers.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
ErwinZ
Berichten: 1822
Lid geworden op: 23 apr 2008, 15:31
Locatie: AN8637
Contacteer:

Bij de Nederlandsche O.T.-mannen III

Bericht door ErwinZ »

Arnhemsche Courant. Donderdag, 2 Maart, 1944.
Bij de Nederlandse O. T.-mannen.
De inwendige O.T.-mensch.

(Van een specialen C.D. verslaggever.)

Slechts weinigen zullen in staat zijn om precies te vertellen, hoeveel tonnen beton en staal en hoeveel arbeidsuren er noodig waren voor den bouw van den Atlanticwal. En zij, die het weten, achten hun tongen gebonden door den in oorlogstijd zoo belangrijke plicht tot zwijgen over militaire aangelegenheden. De enkele vage gegevens, die bekend worden, zijn echter reeds indrukwekkend genoeg: zooals b.v. dat er op 2100 km. Atlantische kust ongeveer 6.000 kanonnen geplaatst zijn! Nog indrukwekkender zijn echter de impressies, welke men op een reis langs verschillende O.T.-punten opdoet inzake de werkzaamheden van de Organisation Todt.

Men realiseerde zich wat de aanleg en bouw van zulk een Atlanticwal beduidt. Honderden wegen en spoorlijnen moeten worden aangelegd, alsmede duizenden bolwerken en versterkte loopgraven. Duizenden kilometers prikkeldraad, mijnenvelden en andere soorten van versperringen moeten het den vijand onmogelijk maken in Europa door te dringen, of althans zijn opmarsch in voldoende mate bemoeilijken. En duizenden en tienduizenden artilleriebatterijen, machinegeweren, luchtdoelkanonnen, luister- en observatieposten, telefoon, en radiostations moeten opgesteld en gecamoufleerd worden. Kortom: de kust van een geheel werelddeel is van aanzien veranderd, de mensch heeft een arbeid verricht, welke misschien - wat de aanwending van energie betreft - alleen te vergelijken is met een aardbeving, doch dan met een aardbeving, die orde en regelmaat schept. Het is niet alleen een kwestie van graven in zand- en kleigrond en rotsen: wij maakten kennis met een organisatie, die het geheele Europeesche continent in “Einsätze” heeft verdeeld die gedirigeerd worden door de “Frontführung”, die weer kennis neemt van de wenschen van de weermacht, en deze tenslotte haar bouwwerken overdraagt. De O.T. beschikt over eigen fabrieken, centrales, treinen, vrachtauto’s, schepen en wat dies meer zij. De oorspronkelijke “N.S.K.K.-staffel O.T.” werd uitgebreid tot een “Transportbrigade O.T.” en zij die Organisation Todt gekend hebben ten tijde van den - men zou nu haast zeggen “gezelligen” - bouw van den Westwal herkennen deze gigantische organisatie haast niet meer. Want hier is een geheel leger uit den grond verezen met Nederlanders, Vlamingen, Denen, Noren, Franschen, Walen, Kroaten, Letten, Lithauers, Estlanders, Hongaren, Roethenen, Marokkanen en zelfs duizenden arbeiders uit Madagascar. De miljoenen der O.T. vereenigen thans meer dan 50 volkeren in zich.

“Onze eigen mannen staan grootendeels aan het front”, zoo vertelt ons de Obersturmführer, die de leiding heeft over het groote “O.T.-Lehrlager”, de groote school der O.T. “Zoodoende zijn wij er toe overgegaan, ook buitenlanders een kans te geven in de leidende functies van onze organisatie. En met succes. In die mate zelfs, dat wij thans bijzonder graag Nederlanders en Vlamingen bij de O.T. zien; zij maken een goede kans voor de beste posten.”

In dit schitterend ingerichte kamp met zijn prachtige conversatie en billardzalen, bibliotheek, cantines en schouwburg worden de officieren, onderofficieren en manschappen van het keurcorps der O.T., het “O.T.-Schutzkommando” opgeleid om vervolgens verdeeld te worden over hun standplaatsen. Het militaire Schutzkommando, dat dient ter bescherming van de arbeiders en werken der O.T. en dat vooral in het Oosten zijn sporen bereids heeft verdiend, telt bijzonder veel Nederlanders.

Dat het principe der gelijkgerechtigheid bij O.T. in praktijk wordt gebracht, blijkt misschien het beste uit het feit, dat wij het hier reeds meemaken, hoe Duitschers dikwijls onder bevel en leiding van Nederlanders of Vlamingen staan, wat wij later bij de bouwwerken van den Atlanticwal eveneens zouden ontmoeten. En daar het tarief van den O.T.-arbeider wordt vastgesteld volgens den levensstandaard van zijn plaats van herkomst, gebeurt het ook dikwijls, dat de Nederlandsche O.T. man meer verdient dan b.v. een Duitsche collega.

“Het spreekt vanzelf”, zoo zegt de Obersturmführer, “dat de Nederlander of Vlaming van dertig jaar, die dus in de kracht van zijn leven staat, dikwijls belangrijker opdrachten krijgt, dan de Duitsche O.T.-man van 50 of 60 jaar…”

In deze groote O.T.-school gebruikten wij het middagmaal tezamen met de manschappen en de hoogste officieren van den staf van dit kamp, gemeenschappelijk in één cantine. En zooals verschillende Nederlanders, van verschillende rang, dien wij dien middag ontmoetten ons verzekerden, is dat vrijwel elken dag het geval. Er is in dit kamp geen officiers-casino. Dat de maaltijden goed en krachtig zijn, daarvan hebben wij ons op onzen tocht persoonlijk kunnen overtuigen. Doch er wordt dan ook de noodige zorg besteed aan den inwendigen O.T.-mensch!

“Wat de pot schaft”

Het is uit de praktijk een bekend feit geworden, dat niet elke Nederlander de kost van de Duitsche weermacht aanstonds op prijs stelt. Ook aan dergelijke details schenkt een organisatie als de O.T. aandacht en in Parijs konden wij ons daarvan overtuigen tijdens een bezoek aan de centrale O.T.-keukenschool.

De koks der verschillende Lagers der organisatie moeten hier een cursus meemaken, waar zij leeren, hoe de ter beschikking staande middelen kunnen worden aangewend, opdat het resultaat zooveel mogelijk in overeenstemming is met de nationale keuken van elke bevolkingsgroep der O.T. Zoo troffen wij in in de Lagers, ook steeds eigen koks aan voor de verschillende nationaliteiten, die in zoo’n kamp huishouden. Wat de ter beschikking staande middelen betreft, dit zijn de gebruikelijke weermachtsrantsoenen; de O.T. geniet trouwens geheel dezelfde verzorging als de weermacht. In een week krijgt elke O.T.-man voorgezet: 4,2 kg. brood (wat zelfs nog uitstekend is in vergelijking met de rantsoenen der arbeiders, die zeer zwaren arbeid verrichten): 4,2 kg aardappelen: 440 gram vleesch: 210 gram boter: 210 gram suiker: 4,4 kg groente: 50 tot 100 gram confituren plus het noodige fruit en niet te vergeten de dagelijksche bunkersoep met vleesch.

“Er zijn in het verleden wel eens klachten geweest over het eten”, zoo vertelde ons des avonds in de cantine onder een sigaret een der mannen, met wien wij ‘s middags kennis hadden gemaakt bij de werkzaamheden aan den Atlanticwal over het bordje dagelijksche bunkersoep, “maar die behooren de laatste maanden absoluut tot het verleden. We krijgen goed en rijkelijk te eten”.

“Bovendien”, zoo voegde een van zijn kameraden er aan toe, “krijgen wij alle gelegenheid om er desgewenscht in het dorp nog iets bij te koopen en dat is hier een stuk goedkooper dan in Holland. En wij Hollanders zijn al gauw goede vrienden met de Fransche boeren, dat scheelt ook nog.

Je mag hier in het lager zooveel bakken en braden op eigen gelegenheid als je maar wilt en zoodoende gaat er in geen geval ooit iemand met honger naar bed…”

Wat onder de huidige omstandigheden zeker geen onbevredigend resultaat mag heeten.
Het zijn in laatste instantie veelal de kleine bijzonderheden, die den leek het meest imponeeren als hij kennis maakt met een lichaam van den Organisation Todt. Wellicht begrijpelijk omdat juist die kleinigheden ook in het leven van allendag zulk een belangrijke rol spelen.

Wij vertelden hierboven reeds over de zorgen, welke er besteed worden aan het eten der O.T.-mannen, hoe elke nationaliteit in het Lager een landgenoot als kok krijgt en hoe deze koks - veelal oorspronkelijk beroepskoks uit restaurants e.d. - een specialen cursus meemaken op de O.T.-keukenschool. Doch niet alleen de koks moeten zoo’n leergang volgen, ook elke Lagerführer moet er aan gelooven, opdat hij zich een deskundig beeld kan vormen van de kwaliteit van het eigen in zijn kamp en over de gerechtvaardigdheid van eventueele klachten zijner mannen!

Doch nogmaals: de O.T. man leeft niet van brood en vleesch en bunkersoep alleen: er tellen nog andere dingen mee in dit leven, dingen, die welhaast even belangrijk zijn. Daarover in ons volgend en laatste artikel.
Deel 1 Bezoek aan een duikbootkazerne.
Deel 2 Een hoekje van den Atlanticwal.
Collecteur Chasseur
Berichten: 2
Lid geworden op: 04 jan 2017, 23:05

Re: Bij de Nederlandsche O.T.-mannen III

Bericht door Collecteur Chasseur »

Een nuttig onderwerp. met name de rantsoenering is voor mijn onderzoek van grote waarde.

bedankt !
Coll. Chasseur
BunkerOwner

Re: Bij de Nederlandsche O.T.-mannen III

Bericht door BunkerOwner »

Erg interessant om het in deze context te lezen, thanks!!
Gebruikersavatar
tim
Berichten: 3125
Lid geworden op: 18 feb 2008, 21:50
Locatie: scheveningen
Contacteer:

Re: Bij de Nederlandsche O.T.-mannen III

Bericht door tim »

En met een flinke korrel propaganda zout ;)
Zur aktiven panzerabwehr stehen langs der HKL zahlreiche geschutze und panzerbrechende waffen zur verfugung
Gebruikersavatar
Ties
Donateur
Donateur
Berichten: 1349
Lid geworden op: 10 sep 2009, 11:16
Locatie: Middelstum

Re: Bij de Nederlandsche O.T.-mannen III

Bericht door Ties »

Collecteur Chasseur schreef:Een nuttig onderwerp. met name de rantsoenering is voor mijn onderzoek van grote waarde.

bedankt !
Coll. Chasseur

Misschien staat hier nog iets voor je bij wat van jouw interesse is?

https://www.groningerarchieven.nl/zoeke ... iview=inv2

Ik heb het een en ander doorgenomen en kwam tot de conclusie dat het enorm droge stof is. Vooral het gedeelte over schoeisel. Honderden pagina's.
Een grijs verleden...
Gebruikersavatar
wattman
Donateur
Donateur
Berichten: 1095
Lid geworden op: 25 feb 2008, 21:06
Locatie: Dutch Metro-land

Re: Bij de Nederlandsche O.T.-mannen III

Bericht door wattman »

Ties schreef:Vooral het gedeelte over schoeisel. Honderden pagina's.
Wie zijn klassieken kent, weet dat schoeisel zeer belangrijk is. Zo heeft Napoleon daar altijd op gehamerd (geen grapje).
Gebruikersavatar
Ties
Donateur
Donateur
Berichten: 1349
Lid geworden op: 10 sep 2009, 11:16
Locatie: Middelstum

Re: Bij de Nederlandsche O.T.-mannen III

Bericht door Ties »

Klopt, maar je moet maar net interesse hebben in dat gedeelte. En dat heb ik tot dusver nog niet, wie weet kom ik daar in een toekomstig project op terug. Wat ik zelf veel interessanter vond was het feit dat de OT-Bauleitung zijn kantoor in m'n pittoreske dorpje had.
Een grijs verleden...
Plaats reactie

Terug naar “De Mens achter en binnen fortificaties”