MKB 3./ 511 Bjarkøy
Geplaatst: 20 aug 2009, 21:00
Na de twee zwaarste batterijen in de omgeving van Narvik nu wat lichters. De kustbatterij op het eiland Bjarköy.
De batterij werd in 1941 gebouwd en uitgerust met vier 15,5 cm K 418 (F) stukken. In eerste instantie was het een Heeresküstenbatterie met als nummer HKB 1/983. In augustus 1944 werd de batterij overgenomen door de Kriegsmarine en krijg het nummer MKB 3./511.
De batterij ligt aan de noordoostzijde van het eiland, enkele honderden meters ten zuidoosten van Nergårdshavn. En bestreek met zijn stukken een wezenlijk deel van de Vågsfjorden ten oosten van het eiland.
De vier 15,5 cm K 418 (F) stukken werden geplaatst in open geschutsbeddingen. Die omgeven waren met diverse VF werken. De Leitstand werd gebouwd op de helling van de Risnakken.
Verdere bewapening van de batterij bestond uit één 4,7 cm Skoda Festungspak 36 (T) geplaatst in een VF bunker, één 5 cm KWK 40in open bedding, drie 2 cm Madsen Flak in open beddingen en een 8 cm mortier welke stond opgesteld in een loopgraaf. Tevens waren er een twee zoeklichten (1 x 60 cm en 1 x 90 cm) met bijbehorende aggregaten op het terrein aanwezig.
De werken waren onderling verbonden door middel van een uitgebreid loopgraven stelsel.
Ten westen en zuiden van de batterij bevonden zich een meerdere mijnenvelden.
De bezetting van de batterij bestond uit ca. 235 man. Zij waren gehuisvest in op de batterij opgetrokken barakken en in door de bezetter geconfisqueerde Noorse woonhuizen in de nabijheid van de batterij.
Na de oorlog is de MKB 3./511 ontmanteld. Van de bewapening is alleen de 5 cm KWK over. Verscheidene VF werken werden opgeblazen, barakken gesloopt en in sommige gevallen elders weer opgebouwd.
Vandaag de dag is het gehele terrein eigendom van de gemeente Bjarköy. Het is grotendeels overwoekerd met kreupelhout, maar de werken zijn goed toegankelijk.
Ik heb het eiland Bjarköy inmiddels twee keer bezocht. Wat mij het meest opviel is dat alle werken bestaan uit VF constructies. Het heeft allemaal een sterk geïmproviseerd karakter.
Degelijke wapening in de vorm van betonijzer ontbreekt in de meeste gevallen. Veelal is gebruik gemaakt van spoorrails die afkomstig was van een verlaten spoorlijn elders op het eiland.
De batterij werd in 1941 gebouwd en uitgerust met vier 15,5 cm K 418 (F) stukken. In eerste instantie was het een Heeresküstenbatterie met als nummer HKB 1/983. In augustus 1944 werd de batterij overgenomen door de Kriegsmarine en krijg het nummer MKB 3./511.
De batterij ligt aan de noordoostzijde van het eiland, enkele honderden meters ten zuidoosten van Nergårdshavn. En bestreek met zijn stukken een wezenlijk deel van de Vågsfjorden ten oosten van het eiland.
De vier 15,5 cm K 418 (F) stukken werden geplaatst in open geschutsbeddingen. Die omgeven waren met diverse VF werken. De Leitstand werd gebouwd op de helling van de Risnakken.
Verdere bewapening van de batterij bestond uit één 4,7 cm Skoda Festungspak 36 (T) geplaatst in een VF bunker, één 5 cm KWK 40in open bedding, drie 2 cm Madsen Flak in open beddingen en een 8 cm mortier welke stond opgesteld in een loopgraaf. Tevens waren er een twee zoeklichten (1 x 60 cm en 1 x 90 cm) met bijbehorende aggregaten op het terrein aanwezig.
De werken waren onderling verbonden door middel van een uitgebreid loopgraven stelsel.
Ten westen en zuiden van de batterij bevonden zich een meerdere mijnenvelden.
De bezetting van de batterij bestond uit ca. 235 man. Zij waren gehuisvest in op de batterij opgetrokken barakken en in door de bezetter geconfisqueerde Noorse woonhuizen in de nabijheid van de batterij.
Na de oorlog is de MKB 3./511 ontmanteld. Van de bewapening is alleen de 5 cm KWK over. Verscheidene VF werken werden opgeblazen, barakken gesloopt en in sommige gevallen elders weer opgebouwd.
Vandaag de dag is het gehele terrein eigendom van de gemeente Bjarköy. Het is grotendeels overwoekerd met kreupelhout, maar de werken zijn goed toegankelijk.
Ik heb het eiland Bjarköy inmiddels twee keer bezocht. Wat mij het meest opviel is dat alle werken bestaan uit VF constructies. Het heeft allemaal een sterk geïmproviseerd karakter.
Degelijke wapening in de vorm van betonijzer ontbreekt in de meeste gevallen. Veelal is gebruik gemaakt van spoorrails die afkomstig was van een verlaten spoorlijn elders op het eiland.