Nu vraag ik mij af wat de doelstellingen zijn van sommige organisaties op dit vlak.
Ik neem als voorbeeld onze inspanningen (en kosten...) om de bunker aan de van Ouwenlaan te redden van het verval en te beveiligen tegen krakers (hebben er pas 5 keer een periode in gezeten met alle schade van dien). Door herbestemming voorkomen we verder slopen door derden, is de bunker in de afgelopen twee jaar veelvuldig opengesteld en hebben in totaal al meer dan 7.000 bunkerliefhebbers (losse bezoeken, bunkerdagen en monumentendagen) de bunker eindelijk kunnen bewonderen.
Nu is het zo dat dit een monument is en dat onze 'bewaardrift' en restauratieplannen ver voorbij de eisen vanuit de Gemeente en Monumentenzorg gaan. Ondanks dat, lees je dan ineens het volgende als het gaat over de herbestemming van de Seyss bunker:
Coördinator Piet Hogendoorn van de Stichting Atlantikwall Museum Scheveningen hoopt dat de bunker in elk geval niet hetzelfde lot beschoren is als een exemplaar aan de Van Ouwenlaan, die vorig jaar voor 350.000 euro werd verkocht aan een databedrijf. “Dat is eeuwig zonde".
Nu vraag ik mij echt af waar dit soort zaken vandaan komen... Is dat afgunst? Onwetendheid?
Beseft men niet wat dit soort uitspraken doen met de publieke opinie?
Als voorbeeld nu de 'bunker van Seyss'. Ziet men die bunker liever verder vervallen, zelden tot nooit open gaan? Of heeft men de voorkeur voor een partij (even ongeacht wie dat is), met het hart voor militair erfgoed op de juiste plek, die wel een paar ton over heeft voor de (zeer kostbare-) asbestsanering en de mogelijkheid om hem veelvuldig open te stellen?