In de ballistiek wordt onder elevatie verstaan de hoek die de hoofdas van het wapen direct voor het afgaan van het schot maakt met het horizontale vlak. De elevatie waarbij het projectiel de grootste afstand aflegt, ligt in de buurt van de 45 graden. De exacte waarde is afhankelijk van de wind, de luchtvochtigheid, de schootsrichting, en andere factoren. Bij artillerie die gebruik maakt van elevaties kleiner dan de maximaal-bereik elevatie, zoals houwitsers, spreken we van vlakbaan schieten. Bij wapens die juist elevaties gebruiken die groter zijn dan de maximaal-bereik elevatie, zoals mortieren, spreken we van steilbaan schieten; bijvoorbeeld wordt dit gedaan om over obstakels heen te schieten. ..... zo even op de Wikpedia gekeken, hahahaAnnelies schreef:[kan je dat van de elevatie eens uitleggen, ik begrijp niet helemaal wat dat hek met elevatie te maken heeft
Ik bedoel dat het hekje de minimum elevatie beperkt, ofwel men kon niet lager met de loop dan het hekje. Waarom, ik weet het niet, misschien stond er iets voor waardoor deze minimale elevatie werd bepaald ... volgens mij ook wel domp(en) genoemd?!
Maar dit is speculeren hoor!
Bij bijvoorbeeld luchtafweer wordt dit ook toegepast om te voorkomen dat men 'eigen' objecten raakte. Deze beperking kon aangebracht worden voor alle bewegingen. Soms wenste men het bij luchtafweer dat men verder kon 'dompen' en kon het 'hekje' weggehaald worden, bijvoorbeeld door het hekje uit te voeren als Splitter-nog-wat .. betonrollen op de rand vd bedding. Zo kon men met het luchtafweer geschut ook gronddoelen onder vuur nemen als op Flakbatterie IJmuiden. (op de foto zijn de betonrollen al van de rand vd bedding naar beneden gerold, in een hiervoor bedoeld gootje).
g,Ruud